خاطره شماره 4

وقتی از استانداری برگشتیم

فردای انروز به دبیرستان رفتم(چون معلم اونجا بودم)همکارام پرسیدند این چند روز کجا بودی؟

به شوخی گفتم میخواهم به وزارت کشور بروم،یکی از همکارام به طئنه گفت: حتما می خواهید وزیر کشور شوید؟ چیزی نگفتم دو روز بعد در دفتر دبیرستان نشسته بودیم.یک دفعه مشهدی ذبیح الله(پدر خانم آقای طاهریان)با موتور آمدو گفت: آقای طباطبایی،آقای استاندار آمده اند تا شما را معرفی کنند.فرمودنند به شهرداری بیایید.همکاران بهت زده از من پرسیدند: معاون شهردار شدی؟گفتم به زودی معلوم میشود.با موتور سیکلت خود که چرخ عقبش لنگ میزد و اگزوزش صدای ناهنجار میداد،به شهرداری رفتم.خانواده های معظم شهدا و مسئولین زرند جمع شده بودند. وقتی وارد جلسه شدم هر چقدر خواستم موهایم را صاف کنم نشد،چون باد زده بود و سخت صاف میشد.با آن وضع آقای استاندار جلو آمد و مرا در آغوش گرفت و در کنار خود جای داد.

پس از عرض ادب خدمت آقای استاندار،شهردار و حضار ساکت نشستم.آقای استاندار به آقای فرداد گفت: بگو ببینم در این مدت چه کرده ای؟ ایشان گزارش کوتاهی دادند و مهمترینش ساخت منبع اب بود. به من گفت:بلند شو به مردم بگو میخواهی چه کار کنی؟ جوء مجلس من را گرفته بود.تنها چیزی که بیادم افتاد بگویم، این جمله بود: تا امروز در کنار فرزندان شما بودم و از فردا در کنار خودتان خواهم بود. انشاالله با تمام توان در جهت توسعه شهر تلاش خواهم کرد.همه انشاالله گفتند و دوباره در کنار استاندار نشستم ایشان از من تشکر کردنند و به مردم گفتند: این شهردار بوی است اگر همکاری کنید کارها به سرعت پیش می رود . مردم برای سلامتی آقای استاندار وشهرداران صلوات فرستادنند. و مراسم تمام شد.